Hier het verslagje van de eerste week in cordoba , nu toch al een klein 3 weekjes geleden

Het verslag van de volgende 2 weken volgt dan ook 1 van de volgende daagjes met meer fotomateriaal en nog meer leesvoer

tot schrijfs:

Cordoba, dag 1. Hier zitten we dan, of beter liggen we dan. Siesta aan het houden in het charmant appartementje waar Matti en Bernd de eerste 2 weken zullen verblijven. Matti probeert nog wat Spaans te leren (afkickverschijnsel van de herexamens) terwijl Jan geniet van "radio 3", een lokale radio met heerlijke folkmuziek. We zijn alledrie al verliefd op de stad. Even terugspoelen om uit te leggen waarom.
Na het zware afscheid tijdens ons nog zwaarder afscheidsfeestje en de tonnen tranen op de luchthaven, konden we eindelijk vertrekken voor een trip van 6 maanden naar het onbekende.
De vliegreis vloog voorbij. U had de angst in onze ogen moeten zien toen de veiligheidsinstructies in het Spaans werden verteld, angst voor de onbegrijpbare Spaanse taal wel te verstaan. Ma bon, voordat we de kans kregen om te crashen waren we alweer geland in Malaga. Daarom waren we er nog niet. We moesten nog eens 3 uur met de bus tot Cordoba (Dit had ook in 40 min met de trein gekund, maar dat weten we voor een volgende keer). De partybus had een gemiddelde passagiersleeftijd van 75 jaar en door de radioboxen speelde het heerlijke geluid van de stilte. Na 2 uurtjes rijden door woestijn, monoculturen van olijfbomen en kleine dorpjes begonnen we toch wat te stressen. Waar gingen we in Godsnaam naartoe? Maar zoals wel vaker in romantische thrillers kwamen net voor onze adrenalinepiek en de concipatiepiek van ons medepassagiers aan in het paradijs.
Parkjes, fonteinen, steegjes, huisjes, zware koffers, grote hangmaten, schooon volk, bezweten t-shirt, plaza's, zware koffers, kerkjes, schooon volk, hek, binnenplein, trap, deur. tok tok. Een stem: kom binnen. We dachten dat we al goed spaans konden. Toch niet, een gents meisje deed open. Daarvoor reis je 2000 kilometer naar Cordoba. Samen met haar vriend daniello uit vallollid (spreek uit: bajadojid) en een duits koppeltje werden we in de woonkamer ontvangen. We zouden de eerste nacht op hun appartement doorbrengen, via couchsurfing had Jan dat geregeld. Echt aan te raden!
Even later, na goed een uur zoeken en verkeerd lopen in de stad, zaten we te genieten van heerlijke tapas in El Juramento, een taberna die Daniello ons had aangeraden. Nog een uur later zaten we gezellig op de plaza de canas met judith (het gents meisje), Daniello, het Duits koppeltje, Kikon (een zalige local) en nog wat spaanse vrienden van Kikon. Een gezellig internationaal sfeertje waar iedereen babbelt en veel lacht. Tis dan ook droog in Cordoba. Nog een uurtje later zaten we met Kikon de spaanse jongeren in "Casa Flamenco". Een illegaal cafe met flamencomuziek (vaak ook live) alleen gekend door de echte locals. We voelden er ons onmiddelijk thuis. De cafebaas leek uit een maffiafilm te komen, maar had een klein hartje en een groot huis van goud. En goedkoop bier. Kortom het was een geslaagde avond. We sliepen dan ook als roosjes bij Kikon, Daniello en Judith op het appartement.
De volgende morgen ontbijtje gehaald en in de namiddag naar het appartement waarin Mattias en Bernd slapen tijdens de taalcursus (Jan blijft nog even logeren bij Kikon, Judith en Daniello). De kotbazin, Carmen, legde de huisregels uit in het Spaans, wat op zich al een goede les was. Daarna gaf ze ons de sleutel en vertrok ze zodat we ons konden installeren en de zetels van ons salon konden inpalmen voor een chille siesta.

Volgende aflevering van "Lost in Cordoba": het sambafestival, de spaanse lessen en een duits en frans meisje als mede-appartement bewoners.

Quotes:
" Please, enjoy your seatbelt" (spaanse stewardessen proberen iets uit te leggen in het engels)
" No I'm from Finland" ( we dachten dat het een afrikaan was, maar men bruint hier bijkbaar snel)
"The parties of ingeniero de montes are the best!" (Kikon over de richting die we gaan volgen)
".........." (Voor al het spaans dat we nog niet verstonden)

de eerste fotokes

En hier al enkele sfeer fotokes, de verhalen volgen zo snel mogelijk
Hasta Luego

Een eerste berichtje

FINALMENTE, Hier zijn we dan met onze eerste mededeling na 3 ongeloofelijke drukke en leuke weken.
Het heeft even geduurd voor we hier een blog konden maken, maar het moment was nooit daar omdat er hier gewoon teveel gebeurd. De verhalen van de voorbije 3 weken zullen snel volgen. Deze staan reeds gereed op de PC van bernd, die spijtig genoeg net even naar huis is.

Om jullie al in de sfeer te brengen van wat er hier allemaal al gebeurd is, zullen we eerst al een paar fotokes opzetten. En geloof ons er is hier al wa gebeurd. :-)
Wij hopen dat jullie zullen genieten van de verhalen, de belevenissen, de mooie en minder mooie dingen maar vooral van het immens grote avontuur dat dit voor ons hier zal worden.

Hasta Luego

Los chicos